W marcu 1918 r. w Londynie obradowała Konferencja Międzysojusznicza, która zajęła się także sprawą polską.

Pierwotny projekt francuski mówił o państwie polskim z dostępem do morza. Jednak Anglicy i Włosi zaprotestowali przeciwko tej propozycji. Francuzi wobec protestów stwierdzili, że nie chodzi o przyznanie Polsce terytorium nad Bałtykiem, ale o dostęp do morza poprzez rzekę Wisłę, która może zostać umiędzynarodowiona na wzór Dunaju.

12 marca 1918 r.

Z Koła Polskiego w Wiedniu wystąpili posłowie socjalistyczni. Dziennik „Naprzód” tak komentował to wydarzenie:

„Co prawda było publiczną tajemnicą, że jedność istniała tylko na papierze, mimo to wystąpienie socjalistów z Koła jest faktem ważnym(...). Socjaliści wystąpili z koła, pragnąc w wyjątkowej chwili historycznej skupić wszystkie siły narodu dla wspólnej walki o wielki cel – o Polskę, zjednoczoną, niepodległą, ludową. Partia złamała wszystkie tradycje partyjne, aby za wszelką cenę osiągnąć ten cel doniosły.”

13 marca 1918 r. „Głos Narodu” opublikował informacje o sytuacji legionistów polskich internowanych w Huszt i innych miejscowościach węgierskich.

„Wyżywienie jest bardzo skąpe, a w utrzymaniu korespondencji czynione są wielkie trudności. Część legionistów, którzy przebywają w Huszt, nie może komunikować się na zewnątrz. Odwiedzanie internowanych dozwolone jest tylko w obecności oficera dyżurnego, a rozmowa ma się odbywać po niemiecku.”

14 marca 1918 r.


Odznaka pamiątkowa za Huszt polskiego korpusu posiłkowego
II Brygady Legionów.

Krakowski „Czas” zamieścił artykuł przetłumaczony z węgierskiego czasopisma „Magyar Hirlop”, którego autorem był minister spraw zagranicznych Węgier hrabia Julius Andrassy.

„Nas obchodzi w pierwszym rzędzie los polski i Ukrainy, tych dwóch mostów, przez które agresywność wschodu może nas dosięgnąć. Obydwie kwestie są dla nas ważne, lecz polska jest z nich ważniejsza.(…) Odłączenie Polski od Rosji i połączenie z naszymi Polakami jest potrzebne, bo wskrzeszenie narodu polskiego jest takim moralnym obowiązkiem, który bez wyjątku uznały wszystkie wojujące strony”

18 marca 1918 r.

Lwowska „Gazeta Wieczorna” donosiła z Genewy o mobilizacji polskich środowisk w Szwajcarii:

„W Genewie, Lozannie i Zurychu odbyły się wiece polskie, na których zapadły rezolucje solidaryzujące się w sprawie Chełmszczyzny i Podlasia z protestem całej Polski. Wiec w Zurychu otworzył dyrektor muzeum w Rapperswilu Konstanty Żmigrodzki”

Beata Józefczyk