Ułatwienia dostępu

  • 15 841 25 06
  • 15 841 20 61
  • Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
  • Poniedziałek - Piątek 7:00-15:00
Image
Image

Baza lokalowa - kolejne zmiany w historii szkoły powodowały rozwijanie się jej bazy lokalowej:

1. Szkoła 1928 - do nadal
2. Pracownie szkolne stan obecny
3. Warsztaty szkolne 1950 - do nadal
4. Internat 1953 - do nadal

 

Szkoła
Szkoła Zawodowa Dokształcająca prowadząca swą działalność w latach 1928-1939 nie posiadała własnego budynku - mieściła się w budynku szkoły podstawowej. Podobnie było w latach 1944-1949 z Publiczną Szkołą Dokształcającą Zawodową, która otrzymała do dyspozycji trzy sale w budynku szkoły podstawowej - w dwóch odbywała się nauka, w trzeciej była kancelaria.
W roku 1949 szkołę zawodową przeniesiono do parterowego budynku przy ulicy Paderewskiego 4 i przeznaczono dla pięciu klas trzy małe, ciemne sale. Szkoła dysponowała sprzętem do wyposażenia dwóch sal, niewielkim zestawem pomocy naukowych do fizyki, materiałoznawstwa i geografii oraz skromnym księgozbiorem.
W roku 1950, w okresie tworzenia Szkoły Elektrycznej, napotykano na trudności spowodowane niewystarczającą ilością pomieszczeń, słabym wyposażeniem w sprzęt szkolny oraz małą ilością pomocy naukowych. W końcu grudnia 1951r. dzięki usilnym staraniom dyrektora Stanisława Beresia Szkoła przejęła wszystkie pomieszczenia parterowego budynku przy ulicy Paderewskiego 4. Korzystając ze skromnych kredytów Komitetu Rodzicielskiego w ciągu ferii zimowych przystosowano cały budynek dla potrzeb szkoły. Nauczyciele i pracownicy Szkoły stanęli do pracy fizycznej - pomagali murarzom i stolarzom, usuwali gruz i przynosili cegłę. Na dzień 3 stycznia 1952r. prace były zakończone i budynek czekał na przyjęcie młodzieży. Szkoła zyskała 5 pomieszczeń: jedną salę lekcyjną, kancelarię dyrektora, pokój nauczycielski, sekretariat, bibliotekę szkolną oraz powiększono jedną z istniejących sal lekcyjnych. W dalszych miesiącach gromadzono książki do biblioteki, uzupełniano pomoce naukowe.
W lipcu i sierpniu 1952r. pracowano nad dokumentacją dobudowy piętra. Jednocześnie zakupiono 76 tysięcy sztuk cegieł.
1 kwietnia 1953 roku przystąpiono do nadbudowy piętra na budynku szkolnym. Roboty wykonywało Budowlane Przedsiębiorstwo Powiatowe w Nisku. Czynny udział w pracach pomocniczych, a przede wszystkim przy pokryciu dachu dachówką, brali pracownicy Szkoły i uczniowie. Miało to szczególne znaczenie przy silnych opadach deszczu, które utrudniały prace. W czasie wakacji budynek wykańczano wewnątrz. Budowę drugiej kondygnacji budynku przy ulicy Paderewskiego 4, która kosztowała 240 tys. Złotych zakończono w październiku i 3 listopada 1953r. przeniesiono się do przebudowanego budynku. Urządzono cztery nowe sale przedmiotowe: technologiczną, matematyczno-fizyczną, humanistyczną i rysunku zawodowego, gabinet elektrotechniczny oraz pokój nauczycielski, gabinet lekarski i pomieszczenia administracyjne. Na poddaszu urządzono archiwum, a parter przeznaczono na warsztaty szkolne i bibliotekę. Zakupiono dla potrzeb Szkoły szereg nowych pomocy naukowych.
W czasie wakacji, w roku 1958, przeprowadzono remont dachu budynku szkolnego, a rok 1959 wpisał się jako rok nowych prac i zabiegów inwestycyjnych - w kwietniu rozpoczęto budowę warsztatów przy ulicy Sandomierskiej, a co najważniejsze Ministerstwo Oświaty zatwierdziło założenia projektowe i plan budowy nowego gmachu Szkoły.
Wiosną 1965 roku przystąpiono do budowy nowego budynku gmachu szkolnego przy ulicy Sandomierskiej. Wiele rozwiązań i prac zostało wykonanych z inspiracji dyrektora Szkoły mgr Antoniego Ptaka. W pracach pomagali uczniowie. Wiele robót wykonano w czynie społecznym. Pod koniec roku szkolnego 1966/1967 trwały prace wykończeniowe przy nowym budynku szkolnym. Uroczystość oddania nowo wybudowanego budynku szkolnego odbyła się 2 września 1967r. Szkoła miała nowe izby lekcyjne - wśród nich dwie pracownie specjalistyczne: pracownię maszyn elektrycznych ( dzisiaj sala 113) i pracownię elektryczną (dzisiaj sala 114), ale w dalszym ciągu uzupełniano sale w sprzęt i pomoce naukowe.
Kolejnym przedsięwzięciem była budowa boiska szkolnego. Przeprowadzono niwelację terenu, jego utwardzanie a w roku szkolnym 1968/1969 wykonano nawierzchnię asfaltową. Wiele prac wykonali sami uczniowie. Pomocy przy trudnych pracach ziemnych udzieliła Jednostka Wojskowa. Oddanie boiska do użytku szkolnego połączono z rozpoczęciem roku szkolnego 1969/1970.
W ten sposób otrzymała Szkoła nie jedno boisko, ale zespół boisk, w skład którego wchodziły: boisko do piłki ręcznej, siatkówki i koszykówki. Na boisku, w okresie zimy, robiono lodowisko z oświetleniem.
W roku 1970 zazieleniono szkołę - wykonano kwietniki ścienne, które zawieszono na korytarzach i w poszczególnych klasach.
Corocznie kupowano i wykonywano pomoce naukowe, zmieniano i unowocześniano pracownie przedmiotowe i izby lekcyjne. W roku 1970 oddano do użytku pracownię podstaw elektrotechniki (dzisiaj sala 218) wykonaną według projektu inż. Jana Łabudy, wyposażoną w 10 stołów, do których doprowadzono 3 rodzaje prądu, w roku 1976 pracownię elektroniki i automatyki (dzisiaj sala 118) oraz dnia 22 stycznia 1977r. matematyczną pracownię dydaktyczną (dzisiaj sala 310) ufundowana przez Hutę Stalowa Wola.
Dnia 12 października 1985r, Szkoła otrzymała od Huty Stalowa Wola dwa mikrokomputery. Były one początkiem szkolnej pracowni komputerowej urządzonej przez mgr.inż. Wiesława Brodowskiego - pierwszej pracowni informatycznej w województwie tarnobrzeskim. Stały się pierwszą pomocą w informatycznej edukacji uczniów Zespołu Szkół Elektrycznych.
Rok szkolny 1987/88 rozpoczęto oddaniem do użytku Izby Pamięci Szkoły, w której zorganizowano wystawę pamiątek szkolnych, prac dyplomowych oraz prac plastycznych uczniów i nauczycieli.
W roku szkolnym 1992/1993 prowadzono prace nad doprowadzeniem rurociągu ciepłowniczego do Szkoły, które zakończono 30 kwietnia 1993 roku. W ten sposób została zlikwidowana kotłownia, a Szkoła otrzymała zasilanie w energię cieplną z Elektrowni Stalowa Wola.
W tym samym roku dyrektor dr Antoni Piędel nie zważając na kłopoty i trudności postawił sobie cel: poprawić warunki nauki i dobudować skrzydło do budynku Szkoły z 8 izbami lekcyjnymi, dużą salą przeznaczoną na działalność kulturalno-sportową i adaptować byłą świetlicę do celów dydaktycznych. Projekt skrzydła wykonał inż.Arnold Barański, wykonawstwa podjął się EXBUD-Rzeszów. 19 listopada 1994r. uroczyście oddano do użytku wybudowane skrzydło, które wyraźnie poprawiło bazę lokalową Szkoły. W roku 1998 oddano do użytku nową pracownię maszyn i urządzeń elektrycznych (sala 114), drugą pracownię komputerową (sala 222) i pracownię mikroprocesorów (sala 313).
W roku 1995, z myślą o budowie nowej, dużej sali gimnastycznej wylano ławy. Mimo trudności finansowych budowa i oddanie do użytku tego dużego obiektu ma się ku końcowi.


Pracownie szkolne
Pracownie szkolne od momentu powstania szkoły zmieniały często swój charakter i przeznaczenie, wraz z rozbudową szkoły pracowni tych stale przybywało. Ponadto cały czas zwiększało się zaplecze sal lekcyjnych, poprzez ciągłe wzbogacanie sal lekcyjnych o nowe środki dydaktyczne.

Obecnie Regionalne Centrum Edukacji Zawodowej posiada bardzo dobre zaplecze technodydaktyczne w postaci:

  • 19 pracowni specjalistycznych, w tym 8 komputerowych i 7 językowych,
  • 3 pracownie do prowadzenia praktycznej nauki zawodu technik elektronik z 11 stanowiskami,
  • 3 pracownie do prowadzenia praktycznej nauki zawodu technik elektryk z 11 stanowiskami,
  • 18 sal lekcyjnych,
  • aulę szkolną.

Ponadto szkoła ma bardzo dobre zaplecze do prowadzenia zajęć z wychowania fizycznego: największą w powiecie halę sportową o pow. 2300 m2 z salą do zajęć korekcyjnych, 2 siłowniami, sauną, widownią na 300 miejsc oraz pomieszczeniami i urządzeniami do potrzeb osób niepełnosprawnych oraz salą gimnastyczną o pow. 207 m2. Terenami szkoły są również boiska do siatkówki i piłki nożnej, skocznia i bieżnia prosta.
W szkole działa także szkolna sieć komputerowa z dostępem do Internetu: 121 komputerów w pracowniach komputerowych i 20 komputerów w bibliotece szkolnej do użytku uczniów oraz 34 komputery w pomieszczeniach administracji i obsługi. Szkoła posiada ponadto bibliotekę szkolną z Multimedialnym Centrum Informacji o pow. 150 m2, w której zgromadzono 16011 woluminów, 56 materiałów dydaktycznych nagranych na kasety audio, 58 materiałów dydaktycznych nagranych na kasety video i 19 materiałów dydaktycznych na nośnikach elektronicznych, ponadto biblioteka prenumeruje 16 tytułów dzienników i czasopism.



Warsztaty szkolne
W roku 1950 z chwilą powołania Zasadniczej Szkoły Elektrycznej Zarząd Miejski w Nisku przekazał Szkole barak położony przy ulicy Paderewskiego 2 z przeznaczeniem na warsztaty szkolne. Szybko przystosowano go do wymagań szkolnych. Urządzono salę obróbki ręcznej i warsztat elektryczny, a także narzędziownię, szatnię, magazyn, kancelarię kierownika i pokój dla woźnego. Produkcję warsztatową rozpoczęto przy 6 stołach ślusarskich z 30 imadłami, 30 pilnikami i kilkunastoma młotkami. W roku szkolnym 1951/52 dla potrzeb warsztatów Szkoła otrzymała z Dyrekcji Okręgowej Szkolnictwa Zawodowego dwie wiertarki, tokarkę i piłę mechaniczną. Zakupiono ponadto kilkanaście imadeł oraz sporą ilość narzędzi niezbędnych do wykonywania instalacji elektrycznych. W pierwszym kwartale 1953 roku Komitet Rodzicielski kupił stary samochód dostawczy, który służył do przewożenia uczniów do prac wykonywanych poza Szkołą.
W okresie tworzenia warsztatów Szkoła korzystała z opieki Elektrowni Stalowa Wola, której przedstawiciele pomagali w organizowaniu zajęć warsztatowych oraz czuwali nad szkoleniem praktycznym.
W listopadzie 1953r. warsztaty znalazły swoje miejsce w budynku szkolnym, dla których przeznaczono pomieszczenia na parterze. Urządzono tam salę obróbki rtęcznej, salę obróbki mechanicznej, pracownię elektrotechniczną, pokój kierownika warsztatów.
W grudniu 1953 roku rozpoczęto budowę nowego budynku warsztatowego tuż obok Szkoły przy ulicy Paderewskiego. Budynek ukończono i oddano do użytku w sierpniu 1954r. W budynku tym urządzono następujące pomieszczenia: sala obróbki mechanicznej, garaż, magazyn elektrotechniczny, rozdzielnia robót, galwanizernia, spawalnia, kuźnia oraz magazyn żelaza. Koszt budowy wyniósł 86 tys. złotych. Budowa została sfinansowana z dotacji Dyrekcji Okręgowej Szkolenia Zawodowego i z zysków własnych warsztatów szkolnych.
W roku 1958 warsztaty zostały wzbogacone o frezarkę poziomą i spawarkę wirującą, a ponadto warsztaty otrzymały od Elektrowni Stalowa Wola - swojego zakładu opiekuńczego - samochód ciężąrowy marki Renault do przewozu materiałów i uczniów pracujących poza Niskiem oraz kilka urządzeń do warsztatu elektrycznego.
W kwietniu 1959 roku została rozpoczęta budowa Warsztatów Szkolnych przy ulicy Sandomierskiej, którą ukończono 28 grudnia 1960 roku. Koszt budowyy wynosił 2.361 tys. Zlotych. Dnia 21 stycznia 1961r. odbyło się uroczyste przekazanie do użytku Warsztatów Szkolnych. Wraz z warsztatami powstała niepełnowymiarowa sala gimnastyczna, przeznaczona na lekcje wychowania fizycznego i uroczystości szkolne. Sala ta w roku 19678 po oddaniu budynku szkoły została przeznaczona na zajęcia warsztatowe.
W marcu 1971 roku podjęto rozbudowę warsztatów szkolnych. Dobudowano ciąg sal na parterze i drugą kondygnację nad całym budynkiem. Dużo prac wykonali uczniowie. W czasie roku szkolnego 1972/73 powiększone warsztaty oddano do użytku. Znalazło się w nich szereg nowych pracowni i warsztatów, wśród nich pracownia wysokich napięć. Po rozbudowie warsztaty miały 172 stanowiska pracy.
Kolejne przedsięzięcie poprawiające bazę lokalową Warsztatów Szkolnych to dobudowanie w latach 1982-1985 nowego skrzydła budynku, w którym znalazły się magazyny, trzy warsztaty szkoleniowe i duża stołówka przeznaczona na konsumpcję zup, które wydawano uczniom w czasie dużej przerwy.
W roku 1999 zmieniono dach nad budynkiem warsztatów.


Internat
Od kwietnia 1953 roku , z myślą o utworzeniu internatu, czyniono starania o budynek piętrowy wraz z parcelą, położony przy ulicy Sandomierskiej, w którym przed likwidacją mieściło się Liceum Rachunkowości Rolnej. Po wielu zabiegach, w końcu sierpnia 1953r. budynek został przekazany Zasadniczej Szkole Elektrycznej w Nisku.
1 września 1953 r. ze względu na trwającą budowę drugiej kondygnacji na budynku szkoły, naukę teoretyczną rozpoczęto w przekazanym budynku przy ulicy Sandomierskiej. Były tam 3 sale lekcyjne, a pozostałe pomieszczenia zostały przeznaczone na internat uczniowski.
1 września 1953r. rozpoczął działalność internat szkolny dla 80 uczniów. Formalnego otwarcia dokonał prezes CUSZ pismem z dnia 11 listopada 1953r.. W okresie 1 września - 31 grudnia 1953r. internat był finansowany z budżetu Komitetu Rodzicielskiego, dopiero potem z dotacji państwowych. Budynek, będący kiedyś domem mieszkalnym, potem zamieniony na szkołą, adaptowano dla potrzeb internatu, chociaż nie w pełni odpowiadał wymaganiom internatowym. Z trudem skompletowano wyposażenie pokoi dla mieszkańców i niezbędny sprzęt do stołówki, z której korzystało 100 osób. W roku szkolnym 1954/1955 doprowadzono wodę bieżącą oraz przebudowano kuchnię instalując bojler na ciepłą wodę. W roku 1956 urządzono umywalnię o 8 kranach, w roku 1957 przebudowano wszystkie piece i wyremontowano cały dach. W latach 1954-1958 prowadzono przy internacie tucz trzody chlewnej, co miało duże znaczenie w poprawie wyżywienia mieszkańców.
W roku 1960 Szkoła otrzymała barak hotelu robotniczego Rzeszowskiego Przedsiębiorstwa Budownictwa Przemysłowego w Stalowej Woli-Południe na "podinternat", gdzie umieszczono 60 wychowanków. Funkcjonował on do roku 1963, potem przeniesiono "podinternat" i jego mieszkańców do baraku obok niżańskiej Cegielni. W roku 1966 "podinternat" zlikwidowano.
Po oddaniu do użytku budynku szkolnego przy ulicy Sandomierskiej budynek Szkoły przy ulicy Paderewskiego zaczęto przebudowywać i przystosowywać dla potrzeb Internatu. Nowy Internat otwarto w roku 1968. Znalazło w nim mieszkanie 60 uczniów - pozostali mieszkali w dotychczasowym Internacie przy ulicy Sandomierskiej - razem 138 mieszkańców. Ze stołówki korzystało 177 osób. Nowa sala jadalnia mieściła 63 osoby.
W roku 1970/71 dotychczasowy budynek Internatu przy ulicy Sandomierskiej przeznaczono na mieszkania nauczycielskie i rozpoczęto jego modernizację. Prace modernizacyjne zakończono w lipcu 1973 roku - 9 rodzin nauczycielskich otrzymało mieszkanie.
Od 1975 roku budowano nowy Internat wraz z zapleczem żywieniowym przy ulicy 3-go Maja. 18 listopada 1983r. nastąpiło oddanie nowo wybudowanego Internatu. Mieścił on 190 mieszkańców. Posiadał stołówkę z dobrze wyposażonym zapleczem kuchennym i magazynowym. W roku 1998 po 20 latach intensywnego funkcjonowania Internatu wykonano remont dachu.


Kontakt

Regionalne Centrum Edukacji Zawodowej
w Nisku
ul. Sandomierska 1
37-400 Nisko
tel./fax: 15 841 25 06
tel.: 15 841 20 61
Image
Image
Image

Dojazd

Serwisy szkolne

Image
Image

Galerie

Image
Image
Image
E-SZKOŁA
REKRUTACJA
EGAZMINY
AKTUALNOŚCI
DOKUMENTY
O SZKOLE